W dniu 21 października 2021 r. koordynatorzy ds. bezpieczeństwa w szkole dokonali przeglądu sprawności rowerów, którymi uczniowie dojeżdżają do szkoły. Sprawdzono podstawowe wyposażenie rowerów w hamulec oraz światła: z przodu białe, z tyłu czerwone.
Skontrolowano 42 rowery. Wszystkie miały sprawne hamulce. 19 rowerów posiadało sprawne światła.  Te pojazdy zostały nagrodzone naklejką z uśmiechniętą buźką.
Pozostałe 23 rowery nie posiadały kompletnych świateł. Zostały oznaczone naklejką ze smutną minką.
Cieszymy się, że stan techniczny rowerów jest lepszy, niż podczas ostatniej akcji. Zachęcamy, aby sprawdzić zaopatrzenie rowerów dzieci w światła. Jesienią zarówno w drodze do szkoły, jak również po lekcjach widoczność jest dużo mniejsza, niż w okresie  letnim i szybciej zapada zmrok. Przypominamy że dzieci, które nie ukończyły dziesiątego roku życia i nie posiadają Karty Rowerowej nie mogą samodzielnie poruszać się po drodze.   Pełną odpowiedzialność za bezpieczeństwo dziecka  ponosi rodzic.

Koordynatorzy ZPB.

W trosce o bezpieczeństwo naszych uczniów Szkoła Podstawowa w Targowisku przystąpiła do udziału w XI edycji małopolskiego Konkursu Odblaskowa Szkoła. Konkurs organizuje Wydział Ruchu Drogowego Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie. Jego celem jest podniesienie świadomości rodziców i dzieci na temat dbania o bezpieczeństwo podczas drogi do i ze szkoły oraz kontrolowanie ustawowego obowiązku korzystania przez dzieci z elementów odblaskowych. Promujemy również inicjatywy ograniczające zagrożenia w ruchu drogowym.

W miesiącach wrzesień-październik zaplanowaliśmy realizację następujących działań:
• Skompletowanie kamizelek i elementów odblaskowych, aby każdy uczeń i przedszkolak był widoczny na drodze.
• Gazetki dotyczące bezpieczeństwa na drodze, promujące noszenie odblasków.
• Spotkania uczniów z policjantem.
• Ogłoszono szkolne konkursy:
a) plastyczny na temat : W drodze do szkoły jestem bezpieczny;
b) na wykonanie prezentacji ukazującej bezpieczeństwo w drodze do szkoły;
c) plastyczno-techniczny na wykonanie znaków drogowych.
• Zaplanowano przeprowadzenie zajęć pozalekcyjnych na temat noszenia elementów odblaskowych i bezpiecznego zachowania na drodze oraz konkurs wiedzy o bezpieczeństwie w ruchu drogowym.
• „Wiem, pomagam, ratuję", to kolejna propozycja działań z zakresu pierwszej pomocy dla uczniów klas 1-3.
• Promowanie bezpieczeństwa wśród seniorów oraz mieszkańców Targowiska, marsze oraz akcja podsumowująca realizowane działania.
Udział w Konkursie jest dobrą okazją do spotkań, rozmów i podejmowania działań, dzięki którym społeczność szkolna zabiega o dobro, jakim jest bezpieczeństwo.

Wyniki ankiety dotyczącej używania wulgaryzmów

Uczniowie Szkoły Podstawowej w Targowisku podejmują działania realizowane w ramach "Odblaskowej Szkoły", których celem jest podnoszenie bezpiczeństwa pieszych i rowerzystów na drodze. Wśród nich są odwiedziny Seniorów mieszkających na terenie naszej gminy. W ostanich dniach października odbyły się spotkania ze studentami Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Kłaju oraz z członkami Klubu Seniora działającego przy Stowarzyszeniu Rozwoju Wsi Targowisko.
Podczas spotkań uczniowie uświadamiali, dlaczego należy zakładać kamizelki i elementy odblaskowe, szczególnie ważne w okresie jesienno – zimowym, który jest czasem największego zagrożenia dla pieszych na drodze. Przedstawiali prezentacje, rozdawali listy do Seniora oraz ulotki przygotowane przez uczniów naszej szkoły.
Wyrażamy nadzieję, że udało się przekonać Seniorów, że widoczny=bezpieczny

24 października uczniowie z klasy pierwszej oraz finaliści konkursu „Droga i ja” z klasy drugiej i trzeciej wzięli udział w grze terenowej, której celem było sprawdzenie umiejętności posługiwania się wiedzą zdobytą podczas zajęć z wychowawcami na temat bezpiecznego poruszania się po drodze. Dzieci bez problemu rozwiązywały zagadki, odpowiadały na pytania dotyczące poruszania się po ulicy oraz wykazały się znajomością podstawowych znaków drogowych. Gra w terenie pozwoliła dzieciom doświadczyć, dlaczego ważne jest przestrzeganie zasad bezpieczeństwa, bycie widocznym oraz czemu służą zabezpieczenia znajdujące się na drodze szkolnej: progi zwalniające, barierki przy wyjściu z bramki szkolnej oraz ustawione znaki drogowe.

I. W jaki sposób chronić dziecko korzystające z sieci?

1. Ustaw komputer w miejscu ogólnie dostępnym w domu, nie wstawiaj go dziecku do pokoju. Pozwoli Ci to, co jakiś czas w naturalny sposób spojrzeć i zorientować się, czym się zajmuje Twoje dziecko.

2. Ustal zasady i czas spędzany w Internecie. Co dziecku wolno, czego nie wolno i dlaczego.

3. Ustal z dzieckiem, że nie wolno mu podawać swoich danych, wrzucać zdjęć i filmików bez Twojej wiedzy.

4. Powtarzaj dziecku, że rozmówca może być kim innym, niż ten, za kogo się podaje.

5. Rozmawiaj z dzieckiem o tym, co robi w sieci i kontroluj jego aktywność w sieci.

Dzieci często mówią, że rodzice nie sprawdzają, co one robią w sieci, z jakich korzystają aplikacji,                   z kim rozmawiają i do jakich grup należą oraz co publikują. Jest to przyczyna kłopotów naszych dzieci: emocjonalnych, społecznych, z którymi sobie nie radzą.

Już 9-latki posiadają własny telefon, konta na portalach społecznościowych czy kanał na You Tube,                   o których zazwyczaj pojęcia nie mają ich rodzice. Co więcej, dzieci mówią o tym, że praktycznie każdego dnia rozmawiają z obcymi osobami, nie zawsze weryfikują, kim ta osoba jest i czy faktycznie przedstawia prawdziwe informacje o sobie. Uczniowie, którzy grają w gry online, mówią o tym, że mają swoje „wirtualne ekipy”, z którymi grają i komunikują się, często przenosząc te znajomości na serwisy społecznościowe. Uczniowie pytani, co na to rodzice odpowiadają, że pytają, „z kim rozmawiasz” i słyszą od dziecka, że z kolegą. To wystarcza, by rodzic nie dociekał dalej tożsamości potencjalnego kolegi i na tym kończy się zainteresowanie.

6. Przedstaw, że nie wolno dziecku umawiać się z osobami poznanymi przez Internet bez Twojej wiedzy. Jeśli chce spotkać się z kimś poznanym w sieci to tylko za Twoją zgodą,

7. Staraj się, aby Twoje dziecko miało do Ciebie zaufanie.

Dziecko, doświadczając trudnych sytuacji w Internecie, nie chce rozmawiać o tym z rodzicem, obawiając się jego reakcji i konsekwencji! Bo przecież zaczęło rozmawiać z obcą osoba, a wie, że nie wolno mu tego robić. Otrzymuje niewłaściwe treści, jest manipulowane czy zmuszane do rzeczy, na które nie ma ochoty i na które nie jest gotowe, a wtedy trudno jest zgłaszać rodzicowi problem. Nasze dziecko boi się konsekwencji ze strony rodziców. Młody człowiek dusi w sobie nieprzyjemne emocje, a jednocześnie wzmaga się w nim strach wynikający z możliwości ujawnienia w realnym świecie trudnej, czasami żenującej sytuacji. Z czasem wpływa to na różne aspekty funkcjonowania dziecka, od występowania chorób somatycznych, poprzez agresywność, aż po wycofanie, zamknięcie się w sobie i autoagresję.

II. Kiedy dziecko jest gotowe na telefon?

Rodzice często nie wiedzą, jaki jest odpowiedni wiek na zakup telefonu dla dziecka.

Zanim dziecko zostanie zaopatrzone w wymarzone urządzenie, powinno zostać przez rodzica nauczone funkcjonowania z telefonem. Przez swój przykład rodzic powinien pokazywać m.in. jak organizować czas bez telefonu, jak korzystać tylko z bezpiecznych treści, stron, oraz że należy go odkładać odpowiednio wcześnie przed snem. Powinien rozmawiać z dzieckiem o sytuacjach, w których ktoś może wykorzystywać nas w przestrzeni internetowej, że należy na każdą taką sytuację reagować i zgłaszać rodzicowi trudne sytuacje, aby sprawca niewłaściwych zachowań poniósł odpowiednie konsekwencje. Umożliwienie dziecku samodzielnego korzystania z telefonu to oczywiście indywidualna decyzja każdego rodzica, powinna ona jednak być zależna od usposobienia dziecka, stopnia jego socjalizacji, czasu jaki mamy na towarzyszeniu mu np. w sieci, zwłaszcza jeśli telefon ma mieć dostęp do Internetu.

III. Zagrożenia, o których rodzic musi wiedzieć, zanim pozwoli dziecku bez kontroli funkcjonować w Internecie:

• treści pornograficzne. Badania pokazują, że polskie dzieci najczęściej w Europie oglądają porno i to zazwyczaj korzystając z własnych komórek; 7 na 10 polskich dzieci, również w wieku poniżej 10 lat, widziało seks na żywo. Uczniowie podczas zajęć mówią, że za pośrednictwem Snapchata, trafia do nich najwięcej zarówno zdjęć jak i krótkich filmików porno. Bardzo często mówią o popularnej Sexmasterce, o której istnieniu niestety wiedzą uczniowie już w 3 klasie szkoły podstawowej. Jest to postać, która w wulgarny sposób mówi o seksie i nazywa siebie „praktyczną nauczycielką WDŻ”.
•  patostreamerzy- od kilku lat wzrosło zainteresowanie oglądaniem „Patostreamów”. To kanały, na których odbywają się transmisje na żywo – „żule” nagrywają samych siebie i dla zwiększenia oglądalności robią dosłownie wszystko, żeby ściągnąć na swój kanał obserwatorów. Na poszczególnych kanałach, w relacjach na żywo, dochodzi do przemocy, nawoływania do nienawiści, stosowania wulgarnego języka, uprawiany jest seks, poniżani są członkowie rodziny czy widzowie. Patostreamerzy dla „rozrywki” upijają się w trakcie swoich transmisji do nieprzytomności lub wykonują zadania, które wymyślają dla nich oglądający.

Kim są oglądający? I tu jest cały problem, ponieważ o tych kanałach, na których dzieje się wiele złego, wiedzą już dzieciaki w 4 klasie szkoły podstawowej. Rozdając w trakcie zajęć arkusze, na których dzieci wypisują swoje ulubione postaci z You Tube, prowadzący otrzymuje zazwyczaj na każdym arkuszu wskazania na kanały w nurcie patostreamów. Dzieciaki na tyle zagłębiają się w ten świat, że patostreamerów uważają za swoich idoli i ziomków, cytują ich durne teksty, nazywają siebie ich fanami. Niekiedy mówią o tym, że to super pomysł na zarobienie szybkiej kasy i wybicie się w sieci. „Jeśli ma się ładne ciało, to czemu na nim nie zarobić, tak jak Sexmasterka”- mówią młode dziewczęta.

Pojawia się olbrzymi dysonans, postrzegania przez dzieci i młodzież tego co jest właściwe, a co nie. Problem tkwi w tym, że to rodzic daje dostęp do wirtualnego świata dziecku, nie bacząc na konsekwencje braku odpowiedniego wprowadzenia dziecka do sieci, zadbania o zasady, sprawdzania i doboru treści oglądanych przez młodego człowieka. Według młodzieży jest śmieszne to, że ludzie dla pieniędzy rezygnują z poczucia własnej godności, inni twierdzą, że „fajnie jest popatrzeć na gorszego od siebie”.

Większość uczniów, mówi o tym, że samych transmisji na żywo nie ogląda, może jedną dwie w tygodniu, ale za to śledzi shoty na kanale „Ultra Śmieszne Shoty”. Shoty to fragmenty „najlepszych” akcji, jakie pojawiły się w trakcie transmisji na żywo u patostreamerów. Nagłówki przy filmikach, np. „Rafonix wyjaśnia gościa…” bardzo umiejętnie przyciągają uwagę dzieci, w konsekwencji z ciekawości wchodzą na shota, a przy okazji oglądają dziesięć innych w temacie np. „Rafatus bije Marlenke” itd.   „Najlepsze” urywki nawet ze stron 18+ są puszczane i zestawiane ze sobą w shotach. Młodzież najczęściej wymienia takie postacie jak:- Rafatus i Marlenka – para, która na swoim kanale głównie upija się do nieprzytomności, uprawia seks na żywo, w wyniku upojenia alkoholowego załatwia swoje potrzeby fizjologiczne „pod siebie”, bije się ze sobą, gdzie dochodzi pomiędzy nimi do aktów przemocy i poniżania siebie nawzajem zarówno słownie jak i fizycznie. Przy czym po każdym takim „występie” pokazują, po wytrzeźwieniu, ile kasy zarobili na akcjach z minionego tygodnia. To kwoty w tysiącach złotych.

Daniel Magical wybił się w sieci poprzez robienie tzw. „kociołka menelixa” polegającego na tym, że do kilkulitrowego pojemnika wlewa i miesza ze sobą różne napojowe alkoholowe, które następnie wypija wraz ze swoją Mama – Gosią, oraz jej partnerem Jackiem. Na ich kanale dochodzi do przemocy, pomiędzy każdym spośród nich. Co więcej Daniel obraża innych streamerów, więc w rezultacie pojawiają się relacje pokazujące, jak pod jego adres zamieszkania przyjeżdżają różne osoby, z zamiarem rozwiązania sporów. W relacjach pokazuje się np. jak w wyniku upojenia alkoholowego rozpalają ognisko w swoim mieszkaniu. Na skutek ich funkcjonowania, w mieszkaniu często pojawia się policja, a to niestety przyciąga młodą widownię na kanał Daniela.                                                          

Na niektórych kanałach, np. Rafonix, robi się „dobre dymy”. Zazwyczaj chłopcy mówią o tym, że obserwują potyczki słowne polegające na operowaniu na czatach wulgarnym słownictwem w kontakcie z innymi internautami. Zasady są proste: wygrywa ten, kto bardziej zwyzywa drugą osobę.

O szkodliwości patostreamów powstał reportaż, który można obejrzeć tutaj:

https://www.youtube.com/watch?v=eHB09fGwnkg

• kanały na You Tube to dla dzieci „skarbnica wiedzy”, do której nie powinny mieć dostępu.              A brak tej świadomości dorosłych otwiera bramę do świata, z którego ciężko jest wrócić w nienaruszonej formie i bez obciążeń wynikających z obejrzanych treści.                                                 Wg specjalisty, pani K. Kudyby, „to wirtualne samookaleczanie oraz zabieranie sobie możliwości na prawidłowe funkcjonowanie w relacjach z drugim człowiekiem. Co gorsza zupełnie nieświadome.”
• Gry – tworzone są, aby uzależnić młodego człowieka. Stały się nieodłącznym elementem wirtualnego świata. Należy pamiętać o tym, że nawet jeśli dziecko gra w grę dostosowaną do jego wieku, rodzic powinien śledzić komentarze, które w trakcie pojawiają się od obserwatorów oraz kontrolować język, jakim posługuje się sam gracz. Wśród graczy jest wiele osób wulgarnie komentujących przebieg swojej gry, a często również wymiana zdań z obserwującymi grę osobami bywa co najmniej nie na miejscu. Ma to szkodliwy wpływ na obserwujące to dzieci, które mówią wówczas, że ro świetna zabawa.

Co uzależnia w grach? Głównie wyzwania, możliwość aktywnego w nich udziału i wpływ gracza na bieg wydarzeń. Gry są zaprojektowane w taki sposób, aby gracz miał poczucie stawania się coraz lepszym, stając przed kolejnymi wyzwaniami. To daje możliwość bycia w wirtualnym świecie choć przez chwilę superbohaterem, który stawia czoła różnym wyzwaniom, pokonuje przeciwników stojących mu na drodze do kolejnego wirtualnego sukcesu. Gry komputerowe są projektowane w taki sposób, aby uzależniały graczy.

Sukces gier wynika z wykorzystania zastosowanych w nich mechanizmów psychologicznych. Medioznawca Jurgen Fritz opisuje to w następujący sposób: „Wciągające działanie gier komputerowych powstaje za pośrednictwem dwóch obwodów funkcjonalnych: „spirali frustracji” i „spirali flow”. W przypadku „spirali frustracji” negatywne emocjonalne skutki gry prowadzą do tego, że cele gry stają się coraz atrakcyjniejsze i zmuszają gracza do inwestowania coraz większej ilości czasu i uwagi. „Spirala flow” czerpie z pozytywnych emocji będących skutkiem gry i wyzwala oczekiwanie, że ta „przyjemność” da się w każdej chwili odtworzyć. I właśnie dlatego gracz kontynuuje działania, które sprawiają mu przyjemność. Zwiększa intensywność wtórnych zachowań związanych z graniem przez wzmożoną koncentrację w celu zdobycia coraz trudniejszych poziomów gry i podtrzymania flow.” Stan flow powoduje maksymalna koncentrację, a samo działanie sprawia przyjemność. Dlatego gracze powtarzają działanie by stać się lepszymi i odczuwać od nowa flow. Gdy wyzwanie jest coraz większe, a działanie coraz bardziej złożone, gracz angażuje więcej swojego czasu.

Wyniki badań opublikowane w „Psychological Science” mówią o tym, że gry komputerowe nie dość, że nie poprawiają uwagi, to mogą mieć wpływ na zaburzenia koncentracji. W badaniach udowodniono wzrost impulsywności oraz zakłóceń procesów decyzyjnych. Kolejne badanie wskazuje, że gra na playstation prowadzi do obniżenia ocen i zwiększenia problemów szkolnych. W tym miejscu zgadzam się ze zdaniem M. Spitzera, że „gry komputerowe działają na ducha jak cukier na ciało”, bez odpowiednio dobranej gry do wieku, czasu w niej spędzanego przez dziecko, stają się wyłącznie pustymi kaloriami. Pamiętajmy również, że uzależnienie od gier dotyka 10-krotnie częściej mężczyzn. Kobiety za to silniej uzależniają się od mediów społecznościowych.

RODZICE! Wasza rola jest nie do przecenienia. Zaplanujcie czas z dzieckiem i nie pozostawiaj go samego w świecie wirtualnym!!! Wyposażając dziecko w nowe technologie, musimy pamiętać o wsparciu dorosłych w obszarze posługiwania się nimi. Wprowadzanie mediów do domowego świata powinno opierać się na wyciąganiu z nich pozytywnych aspektów i optymalizacji niwelowania negatywnych skutków. Tylko poprzez towarzyszenie swojemu dziecku w wirtualnym świecie jesteśmy w stanie ten świat tłumaczyć i pokazać jego dobre strony.

Materiał przygotował pedagog szkolny,

Urszula Cyga, na podstawie artykułu edukatora, pani Katarzyny Kudyby pt. „Świat, w którym posty są na chwilę, a zmiany rozwojowe na zawsze”.

W październiku został ogłoszony konkurs na wykonanie Niestraszka - odblaskowego stworka. Celem przedsięwzięcia była promocja zachowań, które mają poprawić bezpieczeństwo na drodze. Dzieci niemal ze wszystkich klas przygotowały odblaskowe postacie, które zachwyciły jury swoimi kształtami, kolorami, a także wymyślnymi imionami. 30 października 2018 r. podsumowano konkurs. Indywidualnie nagrody uzyskali: Bartosz Duras za Odblaszczaczka (I miejsce), Wiktor Stankowski za Leona Neonowca i ex aequo Franciszek Kampe za postać Blaskini (II miejsce), Gabrysia Iżyk za Blaskonogę (III miejsce). Dyplomy otrzymały także klasy za ilość przygotowanych Niestraszków:

I miejsce: klasa I oraz IVa

II  miejsce: klasa VIII

III miejsce: klasa II, III oraz IVb.

Odblaskowy konkurs był podsumowaniem dwumiesięcznych akcji promujących noszenie odblasków. Działanie to realizowaliśmy w ramach IX edycji Małopolskiego Konkursu Odblaskowa Szkoła. Codzienne sprawdzanie, czy dzieci noszą kamizelki odblaskowe, miało wpoić nawyk dbania o własne bezpieczeństwo na drodze. 30 października na dzieci czekała niespodzianka: każdy uczeń, który miał kamizelkę odblaskową, został poczęstowany cukierkiem. 

Konkurs Odblaskowa Szkoła kończy się w październiku, jednak my nadal będziemy promować noszenie odblasków: najważniejsze jest bezpieczeństwo naszych dzieci.

Podczas październikowej zbiórki zuchowej, dzieci należące do gromady wzięły udział w praktycznej lekcji bezpieczeństwa. Wykazały się znajomością numerów alarmowych oraz umiejętnością telefonicznego zgłaszania nieszczęśliwego zdarzenia. Wiedziały również jak ważne dla bezpieczeństwa pieszych i rowerzystów są odblaski. Prawidłowo rozpoznały materiały znajdujące się w podstawowym wyposażeniu apteczki. Uczyły się bandażowania oraz zabezpieczania ran.