Dzieci często reagują na to, co widzą wokół siebie dorośli. Kiedy rodzice i opiekunowie
mający do czynienia z COVID-19 zachowują się spokojnie i pewnie, mogą zapewnić najlepsze wsparcie swoim dzieciom. Rodzice mogą lepiej uspokajać innych wokół, zwłaszcza dzieci, jeśli są dobrze przygotowani.
Nie wszystkie dzieci reagują na stres w ten sam sposób. Niektóre typowe zmiany, na które
należy zwrócić uwagę u dzieci to:
– Nadmierny płacz i rozdrażnienie
– Powrót zachowań z wcześniejszych etapów rozwojowych (np. „wypadki” w toalecie lub
moczenie nocne)
– Nadmierne zmartwienie lub smutek
– Niezdrowe nawyki żywieniowe
– Problemy ze snem                                                                                                                                   – Drażliwość i zachowania „odreagowujące”
– Słaba wydajność w szkole lub unikanie nauki w szkole
– Trudności z uwagą i koncentracją
– Unikanie działań podejmowanych w przeszłości (np. utrata zainteresowań)
– Niewyjaśnione bóle głowy lub bóle ciała
– Używanie alkoholu, tytoniu lub innych substancji psychoaktywnych

Jak wspierać swoje dziecko?

1. Dzieci są bardzo podatne na wyłapywanie naszych emocji, dlatego nie powinniśmy przekazywać im swoich lęków. Nam może się wydawać, że dziecko nie do końca rozumie to, co się dzieje, jednak nerwowość i lęk przejmują od nas.

2. Rozmawiaj z dziećmi bez paniki i w sposób poważny. Przekazujmy im sposoby na zachowanie higieny, tłumaczmy, dlaczego mamy taką sytuację i co powinniśmy zrobić, żeby uniknąć tego, co dzieje w innych miejscach na świecie. Edukujmy i zachowajmy spokój.

3. Ogranicz ekspozycję dziecka na relacje z wydarzenia w mediach. Dzieci mogą źle
interpretować to, co słyszą. Mogą się bać czegoś, czego nie rozumieją. Starsze dzieci same dowiadują się o sytuacji z mediów. Rozmawiaj z nimi, wyjaśniaj, czuwaj nad stanem psychicznym. Jeśli coś Cię zaniepokoi, reaguj. Zgłaszaj, informuj o trudnościach pedagoga/psychologa szkolnego, wychowawcę.

4. Bądź wzorem do naśladowania; rób przerwy, śpij dużo, ćwicz i dobrze jedz. Bądź w
kontakcie ze znajomymi i członkami rodziny i polegaj na systemie wsparcia społecznego.
Dla ludzi z pierwszej linii frontu lekarzy, pielęgniarek, policji, etc. reagowanie na COVID-19 może zebrać u ciebie emocjonalne żniwo. Są rzeczy, które możesz zrobić, aby zmniejszyć reakcje wtórnego stresu traumatycznego (STS):
– Uznaj, że STS może wpłynąć na każdego, kto pomaga rodzinom po traumatycznym
wydarzeniu.
– Naucz się objawów, w tym fizycznych (zmęczenie, choroba) i psychicznych (strach,
wycofanie, wina).
– Daj sobie i Twojej rodzinie czas na powrót do zdrowia po reakcji na wybuch epidemii.
– Utwórz listę osobistych czynności, które sprawią ci przyjemność, takich jak spędzanie
czasu z rodziną, ćwiczenia lub czytanie książki.
– Zrób sobie przerwę od medialnej ekspozycji na epidemię COVID-19.
– Poproś o pomoc, jeśli czujesz się przytłoczony lub zaniepokojony tym, że COVID-19
wpływa na twoją zdolność do opieki nad rodziną i pacjentami, tak jak przed wybuchem
epidemii.                                                                                                                                         5. Pomóż dziecku mieć poczucie struktury. Gdy powrót do szkoły lub przedszkola będzie
bezpieczny, pomóż im wrócić do normalnej aktywności.
                                                                                                                                        

Jak zorganizować naukę dziecka w domu?

Drogi Rodzicu!

Obecny czas kwarantanny to dla wszystkich ogromne wyzwanie, również dla Ciebie                          i Twojego dziecka. Jeżeli odczuwasz wzmożony stres lub zauważasz, że Twoje dziecko ma trudność ze zrozumieniem aktualnej sytuacji skorzystaj z wskazówek.

Dzieci nie mogą się ze sobą spotykać, ale mogą wykorzystać do kontaktów media społecznościowe. Grupa znajomych z klasy, może umówić się na wspólne odrabianie zadań, zwłaszcza tych, z którymi mają trudność, mogą wymieniać się między sobą informacjami, pomagać sobie za pośrednictwem komunikatorów.

I.       Ustal zasady, które pozwolą na odpowiedzialne używanie mediów przez Twoje dziecko   np. określ czas trwania “telekonferencji” z kolegami, ustal codziennie tę samą godzinę odrabiania zadań. Mobilizuj dzieci do aktywnych przerw w nauce, ruchu, który warunkuje ich zdrowie fizyczne i psychiczne; dbałości o właściwe odżywianie i przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów ( dzieci mogą być pochłonięte pracą i o tym nie myślą ).                                                                                                                                                                             Z młodszymi dziećmi warto wcześniej przejrzeć materiał przesłany przez nauczycieli, tak, aby wiedzieć z czym sobie poradzi, z czym pomoże innym lub inni pomogą jemu, a w czym wymaga naszej pomocy. To również dobry czas, na rozmowę z dzieckiem o zagrożeniach płynących z niekontrolowanego lub zbyt częstego korzystania z urządzeń elektronicznych, ale również czas na zaprezentowanie pożytecznej funkcji Internetu.
II .     Organizacja czasu i miejsca nauki:
Pomóż dziecku stworzyć plan dnia/tygodnia z ustalonymi porami czasu na naukę, odpoczynek, obowiązki domowe itp. Dopilnuj, by dziecko było wypoczęte, by chodziło spać o regularnych porach. Zanim przystąpi do nauki, by zadbało o higienę, zjadło śniadanie, przebrało się w wygodne ubranie. By nauka odbywała się w spokojnym miejscu z dostępem do potrzebnych mu artykułów dydaktycznych. Pamiętaj, że codzienna rutyna sprzyja nauce.
III.       Określenie celu:
Pomóż (zwłaszcza młodszym uczniom) określić dziecku cel nauki w domu.                                  Razem zastanówcie się jakie są plusy takiego rozwiązania? Co może utrudniać taką naukę? Zapytaj dziecko o to, jak rozumie cel takiej nauki w domu, w tym czasie? Porozmawiajcie o home-scholiingu- może wspólnie poszukacie blogów prowadzonych przez rodziców prowadzących edukację domową i razem znajdziecie ciekawe rozwiązania, które pomogły im zorganizować nauczanie domowe i wykorzystacie je w obecnym czasie?
IV.        Czas na przerwę!
Zachęcaj dziecko do robienia krótkich kilkuminutowych przerw. W tym czasie może przewietrzyć pokój, napić się wody, przekąsić coś zdrowego, poćwiczyć.

V.     Stopniowanie trudności:
Pozwól dziecku określić stopień trudności przesyłanych treści edukacyjnych. Niech wybierze, co jest najtrudniejsze i podążając za techniką “zjedz tę żabę”- zacznie od wykonywania tych prac, które będą wymagać od niego większego zaangażowania, czy pomocy rodzica. Przedstaw wizję, że łatwiejsze zadania zostawione na koniec będą swego rodzaju nagrodą poznawczą – dziecko wykona je szybko i zakończy naukę z przyjemnym uczuciem sukcesu, czy satysfakcji, co może utrzymać jego motywację na wyższym poziomie.
VI.   Poszerzaj horyzonty:
Zaproponuj dziecku ciekawe metody wspomagające naukę.                                                                      Zachęć dziecko do zapoznania się z ofertą
1. https://pl.khanacademy.org/ – bogaty zasób materiałów poszerzających wiedzę uczniów z (prawie) każdej dziedziny nauki
2. https://fiszkoteka.pl/ – ulubiony sposób zapamiętywania słówek I innych wiadomości przez wielu uczniów na świecie to tworzenie fiszek…może Twoje dziecko też spróbuje!
3. https://jaksieuczyc.pl/ – ciekawe sposoby na organizację pracy, wzmocnienie koncentracji uwagi, tworzenie map myśli.
4. youtube.pl – treści prezentowane przez vlogerów mogą być atrakcyjnym uzupełnieniem materiałów przesyłanych przez nauczycieli. Warte uwagi są kanały:                                                                                                                                                               dla młodszych dzieci:
-123Edukacja
-NutkoSfera

           dla starszych:
– filmy na platformie TedEd.com
-Historia na Szybko
– Mówiąc inaczej (ciekawostki o języku polskim)
-Pan Belfer
-Emce kwadrat
– Arlena Witt (nauka języka)

VII   Kary i przymus
Kary i przymus skutecznie zniechęcą dziecko do nauki. Mogą spowodować też, że dziecko będzie unikało odrabiania zadań i okłamywało Cię, celem uniknięcia kary. Zamiast tego staraj się chwalić dziecko za to, że tak dobrze sobie radzi z nauką w domu. Zwracaj uwagę na to co udało mu się już osiągnąć, w jaki sposób znalazło rozwiązanie, do kogo mogło zwrócić się o pomoc. Kładź nacisk na silną wolę dziecka. Przedstaw mu to jako zdobywanie nowych umiejętności, które przydadzą się mu w przyszłym czasie i w dorosłym życiu. A może sam pracujesz zdalnie z domu? Możesz wykorzystać ten aspekt jako temat do rozmowy o trudnościach i zaletach takiej pracy. Możesz być przykładem do naśladowania przez swoje dziecko. Podzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem.

VIII   Czas dla siebie
Rodzicu pamiętaj, aby przede wszystkim zadbać o swój dobrostan psychiczny.                                         Przed nauką z dzieckiem zaparz melisę . Staraj się myśleć o nauce w domu, jako czasie przejściowym, chwilowym. Jako możliwości spędzenia czasu z własnym dzieckiem i dobrej inwestycji w budowanie relacji rodzic-dziecko. Poznasz swoje dziecko lepiej, być może zrozumiesz jego wewnętrzne rozterki. Może podzielisz się z nim swoimi sprawdzonymi jeszcze w latach szkolnych, sposobami na naukę. Może będzie to dobry czas na opowieści na zabawne historie z lat, kiedy Ty sam byłeś uczniem?

IX   Trudności

Jeśli dziecko pozostaje samo w domu, nie może liczyć na wsparcie dorosłych, napisz informację do wychowawcy, pedagoga. Podobnie, jeśli występują utrudnienia związane z dostępem do Internetu, czy komputera. Jeśli dziecko nie umie sobie poradzić z zadaniem, może napisać do nauczyciela. Podstawą jest współpraca i informowanie o trudnościach.

Ważne. W sytuacji potrzeby wsparcia psychologa, proszę dzwonić na nr. tel 12 2841566 Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Kłaju i ustalić termin rozmowy telefonicznej z psychologiem. Na ten moment dostępna jest tak pomoc.

Życzę sił i zorganizowania się w nowych warunkach, w jakich przyszło nam żyć.

Do osobistej refleksji:

Do Francuzów objętych miesięczną przymusową kwarantanną Włoch napisała włoska pisarka i scenarzystka Cristina Comencini. Jest tam następujący fragment:                                                                              Nadeszła chwila prawdy. Dla par, które nie są w stanie się znieść i dla tych, które twierdzą, że się kochają. Tych, które spędziły ze sobą całe życie, i dla tych, które są razem od niedawna. Dla ludzi, którzy ze względu na umiłowanie wolności, nie zdecydowali się na życie z kimś, i dla tych, którzy po prostu nie mieli wyboru. Dla dzieci, które nie mają szkoły, dla młodych, którzy się pragną, ale nie mają jak się spotkać… Wszyscy musimy sobie wymyślić nowe życie, czuć się blisko, nawet jeśli bardzo się oddaliliśmy. Stajemy twarzą w twarz z czymś, czego na ogół unikamy za wszelką cenę. Z nudą. A także z odległością, bezczynnością, ciszą albo wręcz odwrotnie - z wrzaskami dzieci, które szaleją nie mogąc wyjść z domu. Stajemy skonfrontowani z życiem, jakie sami sobie wybraliśmy, albo jakie zesłał nam los, z tym, co nazywamy naszym domem, który przez lata budowaliśmy, a dziś, ze względu na epidemię, jesteśmy na niego skazani. To prawdziwy test”. (cytat za "Liberation" 12 marca 2020) (http://www.tvn24.pl)

Zachęcam do przeczytania artykułu psycholog Pani  Ewy Woydyłło-Osiatyńskiej: Jak  rozmawiać z dziećmi o  epidemii? https://tvn24.pl/magazyn-tvn24/nie-masz-co-sie-buntowac-i-wsciekac-masz-do-czynienia-ze-stanem-wyzszej-koniecznosci,261,4556

Materiał przygotowany na podstawie: https://www.radio.bialystok.pl/koronawirus/index/id/180578

http://ppp.powiatbochenski.eu/aktualnosci/